تاریخچه مراقبت از پوست باستان
تمدن ها همیشه قرن هاست که از لوازم آرایشی استفاده کرده اند البته در مقایسه با محصولات امروزی همیشه قابل تشخیص و پیشرفته نبوده اند، اما در آیین های مذهبی برای افزایش زیبایی و ارتقای سلامتی، مردم از برخی مواد طبیعی و گیاهی به عنوان آرایش استفاده می کنند. استفاده از لوازم آرایشی در طول تاریخ می‌تواند نشان‌دهنده دغدغه‌های عملی یک تمدن باشد، مانند محافظت در برابر نور خورشید، نشان‌دهنده کلاس، یا قراردادهای زیبایی برای مردان و زنان. جدول زمانی زیر تاریخچه مختصری از لوازم آرایشی را نشان می‌دهد که با مصریان باستان در 10000 سال قبل از میلاد آغاز می‌شود!
بنابراین امروز می خواهیم از 10000 قبل از میلاد تا اوایل دوران رایج پس از میلاد شروع کنیم.
10000 قبل از میلاد:
لوازم آرایشی در کنار زیبایی بخشی جدایی ناپذیر از بهداشت و سلامت مصر است. مردان و زنان مصری از روغن ها و پمادهای معطر برای تمیز کردن و نرم کردن پوست خود استفاده می کنند و بوی بدن گل های استفاده شده و پماد مخصوص را با هم می پوشانند. روغن ها و کرم های دست ساز برای محافظت در برابر آفتاب و باد داغ مصر درست مانند یک ضد آفتاب استفاده می شود. مر، آویشن، مرزنجوش، بابونه، اسطوخودوس، زنبق، نعناع فلفلی، رزماری، سدر، گل رز، آلوئه ورا، روغن زیتون، روغن کنجد و روغن بادام مواد اولیه اکثر عطرهای مصری ها را تشکیل می دهند و از میوه های خشک و گل های گیاهی یا دودی استفاده می کردند. آجیل مانند بادام برای تهیه پودر رژگونه دست ساز، خط چشم، روژ و غیره برای مصارف بسیاری مانند مراسم مذهبی / جادویی.
4000 قبل از میلاد:
زنان مصری گالن مزدمت (ساخته شده از سنگ مس و سرب) و مالاکیت (خمیر سبز روشن از مواد معدنی مس) را برای رنگ و تعریف درست مانند سایه چشم یا کانتور روی صورت خود اعمال می کردند. از سرمه (ترکیبی از بادام سوخته، مس اکسید شده، سنگ‌های مسی با رنگ‌های مختلف، سرب، خاکستر و اخر) برای آراستن چشم‌ها به شکل بادام استفاده می‌کنند. چشمان کلئوپاترا با این روش یک ترند محبوب بود! خانم ها لوازم آرایش را در میهمانی ها در جعبه های آرایش حمل می کنند و زیر صندلی خود نگه می دارند.
3000 قبل از میلاد:
چینی ها ناخن های خود را با چیزی به نام آدامس لکه دار می کنند! عربی، ژلاتین، موم زنبور عسل و تخم مرغ! آره تخم مرغ میدونم رنگ‌ها به‌عنوان نماینده طبقه اجتماعی استفاده می‌شوند: سلطنتی‌های سلسله چو از طلا و نقره استفاده می‌کردند و اعضای سلطنتی بعدی سیاه یا قرمز می‌پوشیدند. طبقات پایین تر از زدن رنگ های روشن به ناخن های خود ممنوع بودند و انجام آن به معنای مجازات بود!
زنان یونانی صورت خود را با سرب سفید کاملاً سفید رنگ کردند! و توت له شده را به عنوان سرخاب بمالید. استفاده از ابروهای تقلبی که اغلب از موی گاو ساخته شده بود نیز مد بود.
1500 قبل از میلاد:
شهروندان چینی و ژاپنی معمولاً از پودر برنج برای سفید کردن صورت خود درست مانند بیکینگ پودر یا پودر ثابت اما سفیدتر استفاده می کردند! ابروها کاملاً تراشیده می شوند، دندان ها بر اساس کلاس های آیینی طلایی یا مشکی رنگ می شوند و از رنگ حنا برای لکه های مو و صورت استفاده می شود!
1000 قبل از میلاد:
یونانی ها با گچ رنگ خود را سفید می کنند! یا پودر صورت سربی و رژ لب خام مد روز از خاک رس اخرایی که با آهن قرمز پوشیده شده است، تصور نمی کنید، اما چیزی شبیه به این رژ لب وجود دارد که در مراکش به فروش می رسد!
لوازم آرایشی در اوایل دوران رایج (میلادی)
100:
در روم مردم روی جوش هایشان آرد و کره می ریزند! من می دانم که درشت! گوش کن… و از چربی گوسفند و خون روی ناخن هایشان برای لاک زدن استفاده کرد، یعنی اوه! سپس حمام گلی مد شد و برخی از مردان رومی موهای خود را بلوند رنگ کردند.
هوم من فکر می کنم تاریخ به گذشته برمی گردد خخ! در حال حاضر این یک روند است!
300-400:
حنا در هند هم به عنوان رنگ مو و هم در مهندی استفاده می شود، نوعی هنری که در آن با استفاده از خمیری که از گیاه حنا به نام ماهوری تهیه می شود، طرح های پیچیده روی دست و پا نقاشی می شود، مخصوصاً قبل از عروسی هندوها و همچنین چیزی شبیه به این داریم. در ایران به نام حنا بندون که شب قبل از عروسی برگزار می‌شود و این مراسم سنتی است که هر دختر قبل از عروسی آن را جشن می‌گیرد و دست عروس را با حنا نقاشی می‌کنند و می‌رقصند و معتقدند این کار برای خوشبختی است. حنا همچنین در برخی از فرهنگ های شمال آفریقا استفاده می شود و آنها از آن برای بسیاری از مراسم استفاده می کنند .
